Langkawi

Na het eiland Penang stond er weer een eiland op de planning: Langkawi. Wat een relaxte dagen hadden we hier zeg! Het is volgens mij armer dan Penang want tijdens het rondrijden op scooters (ja, alweer.. Het is gewoon het beste transport hier) zag je veel meer verval bij de gebouwen en meer troep langs de wegen. Ook zijn er niet echt ver ontwikkelde steden. Dat maakt allemaal niets uit maar je merkt het wel op.

Hoewel het eigenlijk een vrij saai eiland is hebben we allerlei dingen meegemaakt die het een uniek bezoek hebben gemaakt. Toen we hierheen gingen met de ferry zaten we naast Andrea, een 32 jarige Braziliaanse. We raakten met haar aan de praat en besloten samen een taxi te delen en naar een slaapplek te gaan zoeken. Omdat alle beschikbare kamers te duur waren duurde dit nogal een tijd. Later voegde Alejandra, een 38 jarige Spaanse, zich ook bij de groep. Uiteindelijk hebben we met z'n vieren een familie slaapsituatie. Deze goede en ruime kamer was nu aanzienlijk goedkoper dan 2x 2 persoonskamers. Hoewel we elkaars namen eigenlijk al niet meer wisten, werkte het super. De dagindeling was anders en de reizen waren anders maar de stemming onderling was erg ongedwongen en leuk.

Elke avond hebben we, Guido en ik, in een restaurant/bar gezeten bij Theo. Theo is na het backpacken terug gegaan voor een meisje en is blijven hangen. Samen met Guido aan de bar gehangen en gezellig ouwehoeren en kletsen met een Nederlandse eigenaar en lokale mensen. Dat hadden we vooraf niet kunnen denken! Na Theo gingen we naar strand tentjes om lekker op het strand met een drankje nieuwe mensen te leren kennen.

Ontbijten deden we bij Toon, wegens de lastige uitspraak bekend als Tom. Hij woont elf jaar op het eiland en is een (te) relaxte local geworden. Als er gekookt of afgewassen moet worden moet hij aan het werk, voor de rest kletst hij met klanten. Hij slaapt regelmatig gedurende de dag een paar uur, zoals de locals, en is op deze manier gelukkig. Een bijzondere kijk op het leven.

Daarnaast is er a.s. week een internationale vliegshow op Langkawi. Hier wordt 3x per dag voor geoefend. Ze hebben ons dus elke morgen wakker gemaakt door laag over onze kamer te vliegen, tja daar doe je niets aan. We zijn, door toeval, bij een training wezen kijken wat erg indrukwekkend was. F-16 vliegtuigen die verticaal in de lucht zweven of draaiend op de plek bleven, het zag er elegant uit. Als je daarna hoort welke kracht er nodig is om op snelheid te komen bedenk je je hoe moeilijk het zal zijn om het onder de knie te krijgen.

Alle gesprekken met Theo en Toon, samen met de verrassende slaapsituatie, hebben een uniek tintje aan Langkawi gegeven. Nu zijn we op Koh Lipe, een eiland in Thailand. Zelfs de immigratiedienst zit hier op het strand! Een huisje aan het strand, uitzicht zoals in de reisgidsen staat: puur genieten, maar daarover later meer.

Groeten!