Mongolië!

Toen we van Beijing naar Ulaan Bator, ook geheten Ubi, vlogen leerden we Batid kennen. Hij werd enthousiast van onze reis en vroeg of wij al een slaapplek hadden, hij woonde namelijk in Ubi en wilde ons naar het hostel brengen. Enigszins aarzelend besloten we met hem mee te gaan en na lang praten gaf hij aan dat we de dag erna ook bij hem thuis konden slapen. Dit was toch wel té aardig, we kennen hem net een paar uur.. Hij heeft ons bij het hostel afgezet en dus volgens ons al mogelijkheden gehad ons te beroven oid dus we besloten naar zijn huis te gaan. Hij vertelde dat hij een voormalig politiechef is en nu zijn eigen beveiligingsbureau heeft. Hij vertelde dat zijn dochter van 24 jaar, twee maanden geleden is overleden. Hij werd blij van onze vrolijkheid, openheid en passie voor de trip en daarom wilde hij ons helpen waar mogelijk. Als hij weinig afspraken had was hij zelf met zijn jeep meegereden maar het waren er te veel. Hij heeft ons geholpen met de voorbereidingen van de trip en het regelen van de jeep, we wilden namelijk met een jeep het binnenland van Mongolië in. Zijn vrouw heef voor ons een Mongolisch gerecht gemaakt en we zijn achter twee opmerkelijke Mongoolse gebruiken gekomen. Als eerste viel het ons op dat de vrouw in de keuken blijft eten en de mannen in de woonkamer eten. Daarna moest zijn zoontje, Anaang, plassen. Batid, zijn vader, pakte een mok en het jochie van 3 plaste midden in de woonkamer. Niet echt normaal maar we hebben mensen op vreemdere plekken hun zien toiletteren. Toen verbaasden we ons pas echt: Batid zei "Mongoolse mannen drinken de urine van hun jonge zoon want dat maakt het lichaam sterker" en hij nam een slok uit de mok. Guido en ik keken elkaar aan en beide gezichten zeiden: "wat gebeurde er nou net?!?" echt raar om mee te maken. De volgende morgen hebben we de jeep gekregen en de monteur (cq man die een oogje in het zeil houdt) die mee zou gaan ontmoet. We gooiden de spullen in de jeep en vertrokken richting het binnenland.

Eerst een feitje:Wanneer je de Mongoolse bevolking per oppervlakte verdeelt is dit 2 personen op 1 vierkante km! De helft van de bevolking woont in Ubi dus de rest van Mongolië is vrijwel leeg. De monteur rijdt in de steden ivm politie, Guido en ik rijden de rest. We hadden een tent en kookspullen in de jeep mee. De eerste dag hebben we voornamelijk op asfalt gereden totdat het ongeveer 5 uur was en wij de tent op wilden zetten. We zagen een mooi stuk land met veel kleine heuvels ter bescherming van de wind en grote bergen op de achtergrond: super! Zover je kon kijken was er NIETS te zien op een paar ger's (mongoolse nomaden tenten) na. We stopten de auto en zeiden "we slapen daar". De monteur vond het niet de bedoeling en begon te discussiëren maar eigenwijs als we kunnen zijn hielden we voet bij stuk en we sliepen precies op die plek. De monteur begon te lachen en hoofdschuddend te kijken "en daar ben ik 5 dagen opgescheept". Wij gingen de tent opzetten en hij ging koken, blijkbaar ook voor ons. Geweldig om daar te zitten met strak blauwe lucht en uitzicht zover je kunt kijken. De volgende morgen hebben we een ochtend wandeling gemaakt en kwamen uit bij een gletsjer. Hij was niet hoog in een gebergte maar hij was verstopt in de schaduw van andere bergen en omdat het hier -50°c kan worden in de winter, zijn er nu nog een paar gletsjers te vinden in het binnenland. De rest van de dag hebben we nodig gehad om naar de Gobi woestijn te gaan. Hier hebben we de tent opgezet en wij hebben gekookt. Omdat we geen vlees in de kleine dorpswinkel konden vinden hebben we rijst gegeten gemixt met doppertjes, noten, ui en jus. Toen we gingen slapen waaide en regende het. Ik lag aan de kant waar de wind tegenaan sloeg en de volgende morgen zaten al mijn spullen onder het zand. Helaas had ik de rits van mijn kleine tas open.. Toch heb ik al het zand eruit gekregen!;) we zijn richting de grootste zandduinen in Mongolië gegaan en hebben een 300 meter hoge zandduin beklommen. Het zorgde voor een mooi uitzicht op de woestijn aan de ene kant en de steppe aan de andere kant. Erg gaaf dat je in Mongolië in 2 dagen tijd een steppe, gletsjers en woestijn kunt bezoeken.

De laatste dagen waren nog steeds geweldig. We hebben bij een riviertje geslapen en stonden op, met het gezelschap van grazende en drinkende paarden aan de overkant. We hebben zelf paard gereden, het was niet makkelijk maar we hebben ze in beweging gekregen. En tja, dat moet ook wel als Mongolië bekend staat om het paardrijden! In de avond waren de sterren in overvloed aanwezig, voor de verandering dus maar eens een lange tijd stil geweest en sterren kijken. We hebben een oud tempelcomplex bezocht wat vroeger bijna helemaal met de grond gelijk is gemaakt door de communisten, we hebben daar zelfs heilig water gedronken. Als het goed is krijgen we nooit meer buik problemen;) om de haverklap zie je hier nesten van (roof)vogels, ze gebruiken namelijk de ring van verlaten basketbal palenen.. Best slim! De laatste avond hebben we in een ger-tent geslapen, met daadwerkelijk een bed! Opmerkelijk genoeg was het de slechtste nacht die we gehad hebben, we hadden beide een zere rug de dag erna. En we hebben natuurlijk veel door het mooie en lege Mongolië gereden. Een weg is er niet, wegwijzers zijn er niet en verkeer is er bijna niet. Je kunt gewoon uren rijden zonder een persoon, auto of dorp tegen te komen! Het is een bijzonder land maar ik ben benieuwd of een dergelijke jeep tocht als die van ons nog mogelijk blijft. Het land wordt namelijk een beginnend industrie land en ze gaan dus veel investeren in asfalt wegen. Voor de economie van het land natuurlijk goed maar ik hoop dat het pure binnenland intact blijft.. Vanuit Ubi was het zover: de transsiberië!! Door het moeten wisselen van Tugric naar Roebel, wat erg lang duurde, was het krap aan de tijd maar we hebben hem gered: op naar Rusland!

Rusland zal ik afmaken in het vliegtuig(die vertrekt over 6 uur en 5 minuten) en updaten op de dag dat ik terug In Nederland ben. Allemaal alvast super bedankt voor het volgen van de reis, hopelijk hebben de verhalen een deel van mijn enthousiasme op jullie overgedragen. Wil je de foto's zien of meer van de reis horen: jullie weten me te vinden! Morgen dus het laatste verslag en tot snel!!