China
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tom
11 Juli 2015 | China, Peking
Vanuit Vietnam ben ik naar Hongkong gevlogen en vervolgens naar Beijing. Mijn mobiel was in Hongkong leeg, dus ik heb via de mobiel van een medereiziger mijn vader via whatsapp verteld dat hij Guido (die op dat moment een treinrit van 24 uur aan het maken was om in Beijing te komen) moest bereiken en hem moest zeggen dat ik op hem zou wachten bij de Russische ambassade in Beijing. Hier moesten we heen om het Russisch visum te regelen. Toen ik in Beijing aankwam wilde ik geld halen: dit lukte niet! Vervolgens wilde ik via een computer mijn banksaldo checken en er indien nodig geld op zetten, maaaaaar: ik moest betalen om een computer op het vliegveld te gebruiken! Na 10 keer uitleggen en mijn rijbewijs als borg te geven kon ik de computer gebruiken maar helaas, ik kon erna nog steeds niet pinnen. Gelukkig had ik "ergens" in mijn tas nog 10 dollar en 10 euro dus die heb ik gewisseld zodat ik in ieder geval naar het centrum kon komen. Ik was er rond 13:15 en volgens mijn schatting zou Guido rond 14:00 in Beijing aankomen. Met de backpack op de rug door Beijing sjokken om de Russische ambassade te vinden en daarna een plek te vinden om mijn mobiel op te laden. Het heeft geresulteerd in elke 30 minuten van een cafe naar de ambassade lopen om te kijken of Guido er is, bijna geen meer geld hebben en toch nog moeten eten (het was 19:00 uur) en nog moeten slapen. Volledig afgetakeld was ik in overleg met het thuisfront om via hen een hotel te regelen zodat ik in ieder geval kon slapen, met mijn budget was er nergens een bed beschikbaar. Toen belde Guido: hij had 5 uur vertraging en was via een medereiziger bij een hostel belandt. Vol goede moed heb ik me weer herenigd met Guido, hebben we wat gegeten, de documenten voor het visum geregeld en zijn we gaan slapen.
De ochtend erna kwamen we bij de Russische ambassade en lieten onze tickets zien: 17 juni zouden wij vertrekken met de transsiberië express richting Mongolië. Wij wilden dus een visum voor Rusland en hadden de benodigde papieren al ingevuld. Nadat deze gecontroleerd waren kregen we te horen dat, wegens een langdurende procedure en vanwege een feestdag, de paspoorten op 19 juni klaar zouden liggen. De procedure duurde dus twee weken en niet 5 dagen, zoals ze Guido in zijn aanvraag in Hongkong lieten weten! Naar onze tickets heeft ze niet eens gekeken, dat we de trein al betaald hadden had ze geen boodschap aan: paspoorten kunnen de 19e opgehaald worden.. We hebben flink gevloekt over de gang van zaken maar we konden op dat moment niets: dan maar direct door naar Xi'an om de trip door China daar te beginnen. Xi'an is gaaf! Het voelt écht chinees aan: de bouwstijl, en dan vooral de daken, zijn veelal in typisch Chinese stijl, het is veel "laag"bouw van enkele verdiepingen dus het voelt niet aan als een mega grote stad, lokale eettentjes waarderen het als je er komt eten (en vooral als je vaker komt!) en delen graag gebruiken en het is meer dan duizend jaar geleden de hoofdstad van China geweest, kortom: een oude stad met veel cultuur en aardige mensen. Ons geplande hostel was niet te vinden en per toeval kwamen we bij een andere betaalbare terecht, dit bleek een goede keuze. Het personeel sprak bijna allemaal engels, ze hielpen je met álles en het is praktisch naast het busstation. Ze hadden er een gitaar en daar heb ik de eerst avond een paar uur op gespeeld in gezelschap van een enkel chinees sprekende en aan één oor doof zijnde hostel medewerker die het geweldig vond. Hij is met mij, en de gitaar, op de foto gegaan en heeft deze op de "wall of fame" geplakt. Ik ben dus vereeuwigd in China! (hopelijk)
Xi'an staat bekend om het terracotta leger. Hoewel het erg indrukwekkend is dat er duizenden gemaakt zijn, dat er meer dan 500 tombes zijn, het complex in totaal 65 vierkante kilometer beslaat en dat 1 op de ongeveer 150 Chinezen een terracottabeeld heeft wat op hen lijkt, was het erg jammer dat je ze enkel van bovenaf kon bekijken. Wat zou het gaaf zijn om er tussendoor te kunnen lopen maar het was enkel vanaf een hoger liggend pad te zien en deze was volgepropt met toeristen. Het verhaal, de hoeveelheid, de hoge mate van detail in de beelden en het feit dat het nog voor een deel intact is na 2000 jaar, maakt het echter zeker de moeite waard.
De volgende stop was Nanjing. Een drukke, levendige stad met een extreem groot en mooi park, een groot, modern en gratis museum en vrij veel hoogbouw. In Nanjing hebben we voor het eerst kennis gemaakt met onze celebrity status, men kent hier namelijk geen Europeaan. Ze willen constant met je op de foto, staren je aan, stoppen met de brommer om toch eens goed te kijken en staan soms zelfs te trillen op de benen van spanning als ze je wat willen vragen. Apart om mee te maken en toch wel erg leuk om eens te ervaren. Helaas zorgt deze status niet voor kortingen, gratis drankjes etc. dus we hebben er weinig aan!;) in een studentencafé spraken we overigens jonge lui die dit verhaal inderdaad veel terugzien maar dat dit vooral onder ouderen is, de jeugd kent via school veel internationale studenten. Ook echt bizar: deze jongens waren kwaliteitscontroleur bij Apple en zeiden dat een grote fabriek van Apple zo,n 200.000 medewerkers heeft en een normale op 100.000 mankrachten draait. Dat is echt te gek voor woorden! Complete steden zijn dus gebouwd voor, en door, de Apple fabrieken. We konden helaas géén rondleiding krijgen..
Vanuit Nanjing zijn we naar The Yellow Mountains gegaan, een natuurreservaat in de bergen. In de morgen, bij de bushalte richting het park, leerden we zes jonge Chinese studenten kennen. Zij waren geïnteresseerd in ons en wij in hen en dat heeft ervoor gezorgd dat we de eerste dag met hen omhoog liepen, in hun gereserveerde hotelkamer sliepen bovenin de bergen en de dag erna samen afdaalden. Super gezellige jongens die ons graag op sleeptouw namen en dit was prettig: wij hadden namelijk geen enkel benul waar we nou eigen naar toe gingen! Het was een extra stop die we maakten en hadden geen idee wat we er konden doen. Het komt erop neer dat een prachtig gebergte vol gegooid is met trappen. We zijn dus 1840 meter via trappen omhoog gelopen. Klinkt het als afzien? Mooi, dat was het ook! Maar het was het 200% waard. Ongelofelijk mooi om daar te mogen lopen en van het uitzicht te mogen genieten. Foto's hiervan heb ik genoeg, kom ze gerust een keer bekijken!;) Ook hier waren wij zelf een attractie, de grootste groep die met ons op de foto wilde was een klas van zo'n 20-25 scholieren. Het nadeel is, dat na één groep er altijd meer willen en wij soms 20 minuten bezig waren met foto's maken. Onze Chinese vrienden vonden het weL leuk om met sterren op pad te zijn!:) de tweede dag begon eigenlijk voor mij wat slecht. Ik ben niet zo'n ochtendmens maar in dit geval was 06:30 opstaan prima. Het slechte deel was echter dat de chinezen om 06:00 al met de kleren aan naast mijn bed stonden!! Man want had ik nog even lekker kunnen genieten van dat halve uurtje slaap.
Next stop: Shanghai! Volgens onze bevriende Chinezen is de kleding in Shanghai op bepaalde plekken erg betaalbaar. Dat is voor ons nogal nodig want vooral Guido is door zijn kleding heen en beide hadden we het plan om de kledingkast (lees: backpack) voor het einde van de reis helemaal te vernieuwen. We hebben lekker door de stad gelopen, de skyline bekeken en de hippe buurten van de stad bekeken. Op de terugweg kwamen we, na een broodje kebab bij de plaatselijke shoarma boer, langs een Duits restaurant. Het plaatje klopte precies! lange houten tafels, traditionele kleding, worsten, bierpullen en zelfs de mokken waar het bestek in staan klopten met de welbekende restaurants in Duitsland en Oostenrijk. Uiteraard even Duits gepraat met de manager en een biertje gedronken. Het zoeken naar kleding wierp haar vruchten af: we vonden een mega-markt. Hele verdiepingen vol met schoenen, dames kleding en uiteindelijk gelukkig ook heren kleding! De prijzen waren nog steeds niet helemaal wat je van China (kleding via internet) verwacht maar wel betaalbaar. In de avond de skyline van Shanghai weer opgezocht. Indrukwekkend, groot, kleurrijk en echt op z’n Chinees: met veel led-verlichting. Er liepen zo ontzettend veel mensen van de metro naar de waterkant en terug dat de weg zoeken niet nodig was, gewoon de mensen volgen! Als stad is Shanghai enorm en ik snap echt wel dat mensen het niet prettig vinden. Er is echter genoeg te doen voor een paar dagen dus we hebben ons er prima vermaakt.
De laatste plaats van dit verhaal, en tevens de laatste plaats voor ons in China, is weer Beijing. We hebben direct De verboden stad bezocht. Ons hostel was op loopafstand en we voelden ons nog sterk na de reis van Shanghai hier naartoe dus, let's go! Wat veel verschillende paleizen en wát veel verschillende verhalen. De audio tour vertelt in geuren en kleuren over bijvoorbeeld keizer Ying Wan die 7 vrouwen had, ruzie kreeg met prins Tjong Xi, vervolgens blind werd van woede en hem liet vermoorden. snappen jullie dit? Ik in ieder geval niet en de tour gaat ervan uit dat je de hele Chinese historie kent.. Best vermoeiend om er de hele middag naar te luisteren! De historie en betekenissen van paleizen en zalen zijn wél erg interessant, een erg mooi deel van échte Chinese historie. De volgende dag hebben we het zomerpaleis bezocht en the temple of heaven. Beide waren leuk en zeker de moeite waard maar omdat we al erg veel paleizen en tempels gezien hebben gedurende de reis, minder indrukwekkend.
Jawel, daar zijn we dan: de Chinese muur!! Een klein eindje omhoog de trappen op en daar sta je dan: naar links zie je tot aan de horizon een muur lopen, naar rechts zie je een muur lopen en als je naar beneden kijkt besef je pas hoe hoog hij is. Als ik als leger zijnde een berg over kwam en dit bouwwerk zou zien staan wist ik het wel: bekijk het maar, die inval in China gaat mooi niet door! De hele middag hebben we over de muur gelopen en het was gewoon totaal niet toeristisch. De lucht strak blauw, het zonnetje schijnt en je luncht met je boterhammetje en muesli-reep op één van de wereldwonderen: super gaaf. De volgende morgen hebben we het paspoort (zonder problemen) op kunnen halen en een bezoek gebracht aan het plein van de Hemelse Vrede. Een brandschoon plein, vlaggen van China, standbeelden die één en al communisme uitstralen en natuurlijk een extreem groot portret van Mao. Een mooi einde van de trip door China. Vanuit Beijing hadden we een vlucht geboekt naar Ulaan Bator omdat de trein gecanceld moest worden. Gelukkig kregen we wél het geld terug omdat onze treinkaartjes doorverkocht konden worden. Het volgende verslag: Mongolië!
De ochtend erna kwamen we bij de Russische ambassade en lieten onze tickets zien: 17 juni zouden wij vertrekken met de transsiberië express richting Mongolië. Wij wilden dus een visum voor Rusland en hadden de benodigde papieren al ingevuld. Nadat deze gecontroleerd waren kregen we te horen dat, wegens een langdurende procedure en vanwege een feestdag, de paspoorten op 19 juni klaar zouden liggen. De procedure duurde dus twee weken en niet 5 dagen, zoals ze Guido in zijn aanvraag in Hongkong lieten weten! Naar onze tickets heeft ze niet eens gekeken, dat we de trein al betaald hadden had ze geen boodschap aan: paspoorten kunnen de 19e opgehaald worden.. We hebben flink gevloekt over de gang van zaken maar we konden op dat moment niets: dan maar direct door naar Xi'an om de trip door China daar te beginnen. Xi'an is gaaf! Het voelt écht chinees aan: de bouwstijl, en dan vooral de daken, zijn veelal in typisch Chinese stijl, het is veel "laag"bouw van enkele verdiepingen dus het voelt niet aan als een mega grote stad, lokale eettentjes waarderen het als je er komt eten (en vooral als je vaker komt!) en delen graag gebruiken en het is meer dan duizend jaar geleden de hoofdstad van China geweest, kortom: een oude stad met veel cultuur en aardige mensen. Ons geplande hostel was niet te vinden en per toeval kwamen we bij een andere betaalbare terecht, dit bleek een goede keuze. Het personeel sprak bijna allemaal engels, ze hielpen je met álles en het is praktisch naast het busstation. Ze hadden er een gitaar en daar heb ik de eerst avond een paar uur op gespeeld in gezelschap van een enkel chinees sprekende en aan één oor doof zijnde hostel medewerker die het geweldig vond. Hij is met mij, en de gitaar, op de foto gegaan en heeft deze op de "wall of fame" geplakt. Ik ben dus vereeuwigd in China! (hopelijk)
Xi'an staat bekend om het terracotta leger. Hoewel het erg indrukwekkend is dat er duizenden gemaakt zijn, dat er meer dan 500 tombes zijn, het complex in totaal 65 vierkante kilometer beslaat en dat 1 op de ongeveer 150 Chinezen een terracottabeeld heeft wat op hen lijkt, was het erg jammer dat je ze enkel van bovenaf kon bekijken. Wat zou het gaaf zijn om er tussendoor te kunnen lopen maar het was enkel vanaf een hoger liggend pad te zien en deze was volgepropt met toeristen. Het verhaal, de hoeveelheid, de hoge mate van detail in de beelden en het feit dat het nog voor een deel intact is na 2000 jaar, maakt het echter zeker de moeite waard.
De volgende stop was Nanjing. Een drukke, levendige stad met een extreem groot en mooi park, een groot, modern en gratis museum en vrij veel hoogbouw. In Nanjing hebben we voor het eerst kennis gemaakt met onze celebrity status, men kent hier namelijk geen Europeaan. Ze willen constant met je op de foto, staren je aan, stoppen met de brommer om toch eens goed te kijken en staan soms zelfs te trillen op de benen van spanning als ze je wat willen vragen. Apart om mee te maken en toch wel erg leuk om eens te ervaren. Helaas zorgt deze status niet voor kortingen, gratis drankjes etc. dus we hebben er weinig aan!;) in een studentencafé spraken we overigens jonge lui die dit verhaal inderdaad veel terugzien maar dat dit vooral onder ouderen is, de jeugd kent via school veel internationale studenten. Ook echt bizar: deze jongens waren kwaliteitscontroleur bij Apple en zeiden dat een grote fabriek van Apple zo,n 200.000 medewerkers heeft en een normale op 100.000 mankrachten draait. Dat is echt te gek voor woorden! Complete steden zijn dus gebouwd voor, en door, de Apple fabrieken. We konden helaas géén rondleiding krijgen..
Vanuit Nanjing zijn we naar The Yellow Mountains gegaan, een natuurreservaat in de bergen. In de morgen, bij de bushalte richting het park, leerden we zes jonge Chinese studenten kennen. Zij waren geïnteresseerd in ons en wij in hen en dat heeft ervoor gezorgd dat we de eerste dag met hen omhoog liepen, in hun gereserveerde hotelkamer sliepen bovenin de bergen en de dag erna samen afdaalden. Super gezellige jongens die ons graag op sleeptouw namen en dit was prettig: wij hadden namelijk geen enkel benul waar we nou eigen naar toe gingen! Het was een extra stop die we maakten en hadden geen idee wat we er konden doen. Het komt erop neer dat een prachtig gebergte vol gegooid is met trappen. We zijn dus 1840 meter via trappen omhoog gelopen. Klinkt het als afzien? Mooi, dat was het ook! Maar het was het 200% waard. Ongelofelijk mooi om daar te mogen lopen en van het uitzicht te mogen genieten. Foto's hiervan heb ik genoeg, kom ze gerust een keer bekijken!;) Ook hier waren wij zelf een attractie, de grootste groep die met ons op de foto wilde was een klas van zo'n 20-25 scholieren. Het nadeel is, dat na één groep er altijd meer willen en wij soms 20 minuten bezig waren met foto's maken. Onze Chinese vrienden vonden het weL leuk om met sterren op pad te zijn!:) de tweede dag begon eigenlijk voor mij wat slecht. Ik ben niet zo'n ochtendmens maar in dit geval was 06:30 opstaan prima. Het slechte deel was echter dat de chinezen om 06:00 al met de kleren aan naast mijn bed stonden!! Man want had ik nog even lekker kunnen genieten van dat halve uurtje slaap.
Next stop: Shanghai! Volgens onze bevriende Chinezen is de kleding in Shanghai op bepaalde plekken erg betaalbaar. Dat is voor ons nogal nodig want vooral Guido is door zijn kleding heen en beide hadden we het plan om de kledingkast (lees: backpack) voor het einde van de reis helemaal te vernieuwen. We hebben lekker door de stad gelopen, de skyline bekeken en de hippe buurten van de stad bekeken. Op de terugweg kwamen we, na een broodje kebab bij de plaatselijke shoarma boer, langs een Duits restaurant. Het plaatje klopte precies! lange houten tafels, traditionele kleding, worsten, bierpullen en zelfs de mokken waar het bestek in staan klopten met de welbekende restaurants in Duitsland en Oostenrijk. Uiteraard even Duits gepraat met de manager en een biertje gedronken. Het zoeken naar kleding wierp haar vruchten af: we vonden een mega-markt. Hele verdiepingen vol met schoenen, dames kleding en uiteindelijk gelukkig ook heren kleding! De prijzen waren nog steeds niet helemaal wat je van China (kleding via internet) verwacht maar wel betaalbaar. In de avond de skyline van Shanghai weer opgezocht. Indrukwekkend, groot, kleurrijk en echt op z’n Chinees: met veel led-verlichting. Er liepen zo ontzettend veel mensen van de metro naar de waterkant en terug dat de weg zoeken niet nodig was, gewoon de mensen volgen! Als stad is Shanghai enorm en ik snap echt wel dat mensen het niet prettig vinden. Er is echter genoeg te doen voor een paar dagen dus we hebben ons er prima vermaakt.
De laatste plaats van dit verhaal, en tevens de laatste plaats voor ons in China, is weer Beijing. We hebben direct De verboden stad bezocht. Ons hostel was op loopafstand en we voelden ons nog sterk na de reis van Shanghai hier naartoe dus, let's go! Wat veel verschillende paleizen en wát veel verschillende verhalen. De audio tour vertelt in geuren en kleuren over bijvoorbeeld keizer Ying Wan die 7 vrouwen had, ruzie kreeg met prins Tjong Xi, vervolgens blind werd van woede en hem liet vermoorden. snappen jullie dit? Ik in ieder geval niet en de tour gaat ervan uit dat je de hele Chinese historie kent.. Best vermoeiend om er de hele middag naar te luisteren! De historie en betekenissen van paleizen en zalen zijn wél erg interessant, een erg mooi deel van échte Chinese historie. De volgende dag hebben we het zomerpaleis bezocht en the temple of heaven. Beide waren leuk en zeker de moeite waard maar omdat we al erg veel paleizen en tempels gezien hebben gedurende de reis, minder indrukwekkend.
Jawel, daar zijn we dan: de Chinese muur!! Een klein eindje omhoog de trappen op en daar sta je dan: naar links zie je tot aan de horizon een muur lopen, naar rechts zie je een muur lopen en als je naar beneden kijkt besef je pas hoe hoog hij is. Als ik als leger zijnde een berg over kwam en dit bouwwerk zou zien staan wist ik het wel: bekijk het maar, die inval in China gaat mooi niet door! De hele middag hebben we over de muur gelopen en het was gewoon totaal niet toeristisch. De lucht strak blauw, het zonnetje schijnt en je luncht met je boterhammetje en muesli-reep op één van de wereldwonderen: super gaaf. De volgende morgen hebben we het paspoort (zonder problemen) op kunnen halen en een bezoek gebracht aan het plein van de Hemelse Vrede. Een brandschoon plein, vlaggen van China, standbeelden die één en al communisme uitstralen en natuurlijk een extreem groot portret van Mao. Een mooi einde van de trip door China. Vanuit Beijing hadden we een vlucht geboekt naar Ulaan Bator omdat de trein gecanceld moest worden. Gelukkig kregen we wél het geld terug omdat onze treinkaartjes doorverkocht konden worden. Het volgende verslag: Mongolië!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
