Vietnam deel 3
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tom
09 Juli 2015 | Vietnam, Hanoi
Toen we weer in Hanoi aankwamen heb ik mijn noodpaspoort op kunnen halen en kon ik gaan beginnen met de nieuwe trajecten van visa en ambassades. Ik moest namelijk een exit visum voor Vietnam hebben, een verlenging, en een visum voor China. Wát een ellende om dat allemaal voor elkaar te krijgen. Bij de Vietnamese immigratiedienst moet je een nummertje trekken, kom je de kamer binnen en dan zie je 1 loket. Je kijkt op je kaartje: nr. 236. Wat staat op de teller? 204... Wachten terwijl je haast hebt is ellendig. Na lang wachten was ik aan de beurt, ik kreeg van de dame achter de balie een formulier om in te vullen en ik kon uiteindelijk tot 3 juni blijven met de verlenging. Het was 26 juni dus dat zou genoeg tijd zijn om China nog te regelen. Ik kreeg een aanvraag bevestiging en toen zag ik dat ik 2 juni mijn paspoort op kon halen. Enigszins verbaasd gaf ik aan dat dit toch echt niet de bedoeling was omdat ik voor China nog dingen moest regelen en vroeg of er geen express behandeling was. Ik kon nu nooit meer het andere visum krijgen en ik zou Vietnam uit moeten maar zou niet naar China kunnen.. Het antwoord was kort, "je datum is 2 juni." En hoeveel moet ik betalen om hem eerder te krijgen? geld bieden werkt normaal namelijk goed in Aziatische landen om procedures te versnellen. het antwoord was weer kort, "niet." Zij werd mij zat en ik werd gefrustreerd door haar, wellicht in mijn voordeel om het niet te laten escaleren want ik was immers van haar afhankelijk.. Ik heb het nóg een keer uitgelegd en toen zij ze dat ze wat kon doen als ik een ticket uit het land kon laten zien. Direct weer naar het hostel, Guido zou namelijk de 28e weg moeten omdat zijn visum dan verloopt. Overlegd met de receptie en het adres gekregen waar ik een busticket kon halen. Hier zou guido mee weggaan maar wilde ik eerst gebruiken voor het visum. Met de brommer en gps op de mobiel die kant op, ik kon het niet vinden! 6x door hetzelfde kleine straatje gereden die vol met kraampjes stond maar niets wat leek op een ticket punt. Iedereen die mij de weg wees, wees dat ik naar rechts moest maar met een weggetje rechts elke 10 meter schoot ook dat niet op. ondertussen flink stressen omdat ik het diezelfde dag wilde regelen. Uiteindelijk bleek de gps verkeerd te zitten en moest ik de straat erachter hebben, heb ik een busticket gekocht en met goede hoop tufte ik met de brommer naar de immigratie. Bij de dame de ticket neergelegd en gevraagd om de express procedure. "Dat kan niet." Weg goed humeur, hallo woede! Het kon alleen bij een VLIEG ticket, een busticket zou ik na kunnen maken... Na 100 keer welles nietes over het feit dat ze "ticket" zei in plaats van "vliegticket" heb ik de steeds heftiger wordende discussie maar gestaakt want ik zou niet gaan winnen.(of ik zou eruit gegooid worden) Ik heb haar gevraagd wie haar leidinggevende was en dat ik die wel eens even zou bellen. Ik kreeg een nummer van een Vietnamese kerel en ben naar de ambassade van Nederland gegaan voor ondersteuning. De medewerkster gaf aan niets af te kunnen betekenen maar na mijn verhaal vol ongeluk en mijn zieligste puppy-ogen, wilde ze voor mij bellen. Het heeft gewerkt want als ik diezelfde dag een vluchtreservering kon laten zien zou ik het paspoort de dag erna op kunnen halen. Hier was ik blij mee want een reservering is na te maken, een fysiek ticket niet! De laatste pagina voor het betalen van de online boeking lijkt na wat knippen en plakken op een daadwerkelijke boeking en daarmee kon ik het visum toch op tijd krijgen. Toen ik mijn "reservering" aan haar overhandigde en haar vertelde dat ik het met haar baas geregeld had, voelde het écht als een overwinning. Heerlijk!:)
De dag erna ben ik direct naar de Chinese ambassade geweest voor informatie. ik zou een formulier in moeten vullen, twee pasfoto's mee moeten nemen, mijn reisschema moeten laten zien en de in en uit tickets moeten tonen. Uit zou met de transsiberië zijn, in heb ik weer gemaakt in het hostel. Het reisschema en pasfoto's had ik al: helemaal goed. Guido was de afgelopen dagen ziek en ging de dag erna toch met de trein naar China, hij moest het land uit. Voor het eerst in 2.5 maanden waren we op onszelf.. Ik vertrok naar een ander hostel want onze tweepersoonskamer was te duur voor mij alleen. De aanvraag van China verliep redelijk goed, tot ze zei dat ik een kopie van mijn paspoort af moest geven: die had ik niet en die kon ik daar ook niet maken. Snel bij iemand achterop de brommer om het te laten kopiëren, de ambassade was nog maar 45 minuten open. De aanvraag compleet gemaakt en ingediend, express aanvraag ingediend: 2 juni kon ik het ophalen en ik kreeg een bevestiging mee. Mijn resterende dagen in Hanoi bestonden uit gezelligheid, feest en relaxen. Na alle bureaucratie was het tijd voor plezier. Het hostel had namelijk tussen 18.00 - 19.00 en 20.00 - 21.00 !!gratis!! bier en daarna bier voor 50 cent in hun eigen discotheek: heeeeeeerlijk (en) goedkoop. Ik heb veel mensen leren kennen en mooie dagen gehad. De dagen gevuld met poolen en tafeltennis, naar een zwembad geweest, de brommers geprobeerd te verkopen en veel gerelaxed in de lounge ruimte. Even helemaal niets!
Op 2 juni stond de vlucht geboekt, in de namiddag. In de morgen wilde ik het paspoort ophalen maar toen zag ik op het ophaal formulier 3 juni staan: dat is weer een probleem, ze zei 2 juni! Voor 20 dollar "extra" kon ik hem echter direct meekrijgen, dat ik dus met liefde betaald. Tot het moment dat ze de la opende en het al klaar liggende paspoort aan mij gaf. Het lag gewoon al klaar!?! Nou ja, ik heb het terug en kan naar Hong Kong dus dat zette ik van me af. Het zij zo!
Vietnam.. Een geweldig land: aardige inwoners, mooie natuur, lekker eten en een bijzondere 2185 kilometer op de brommer. Een onvergetelijke ervaring en zeker aan te raden. Morgen komt China online!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley