Vietnam deel 1

Vietnam deel 1!

Vietnam deel 1.. Het begin van een geweldige trip door een geweldig land. Ho Chi Minh City, afgekort HCMC, is het voormalig Saigon en onze eerste bestemming. Uiteraard stonden de Vietnam tunnels vanaf het begin af aan op de planning maar er moest nog veel meer gebeuren in HCMC. We wilden met brommers door het land en die moeten dus eerst aangeschaft worden, Lucas zou aankomen in HCMC en nog bijzonderder: Elma, de moeder van Guido, was met haar man in de stad! Zij houden van reizen en waren van noord naar zuid Vietnam gereisd. Omdat deze dagen het echte midden van de totale reis betekende, kregen wij van hen een dag luxe aangeboden in hun hotel. Al met al genoeg dingen om ons bezig te houden.

Meteen toen we aankwamen zijn we op zoek gegaan naar brommers. Een aantal backpackers verkochten brommers, lokale winkeltjes verkochten en verhuurden brommers, lokale mensen verkochten brommers: mogelijkheden genoeg om een brommer te vinden. Toevallig kwamen we een jongen tegen die we in Koh Rong hadden ontmoet en ook hij zocht naar een brommer, dan maar met z'n drieën de stad door. Van goedkope rammelbakken tot dure designer brommers, in twee dagen hadden we alle soorten en prijzen gezien. Ik kreeg van een Ier het aanbod van "zijn mannetje" voor brommers gebruik te maken toen ik per toeval een Nederlander tegenkwam die zijn brommer een uur geleden te koop had gezet. Guido ging met de Nederlander mee en ik met de lokale verkoper. Na lang onderhandelen en de typische trucjes zoals weg willen lopen, hebben we beide de brommers gekocht: de trip kon voor ons echt beginnen. De dag erna hadden we afgesproken met Elma en Henk bij hun hotel. Dit waren de eerste echte kilometers met de backpack op de brommer. De hele middag lekker aan het zwembad gelegen en in de avond heerlijk uit eten geweest en heerlijk geslapen. De volgende morgen afscheid genomen en weer in ons vorige hotel ingecheckt. Snel met de brommers naar het vliegveld want het was tijd om Lucas op te halen! Met het bord " mr. Lucas" in de aanslag zaten we geduldig te wachten terwijl we eigenlijk niet eens wisten of we bij de goede ontvangst uitgang zaten! Het was de goede en niet veel later kwam Lucas aangelopen. Na de welkomsfoto en het bespreken van de vlucht zijn we met z'n drieën naar het hotel gegaan. Jetlagged als hij was moest hij vervolgens met ons op pad om zijn brommer te regelen. Via een lokale man zijn we bij een zaakje aan de andere kant van de stad uitgekomen en het was niet voor niets, ook voor Lucas was de brommer geregeld. In de avond hebben we op het, voor ons onderhand standaard, terras lekker een biertje gedronken, bijgekletst maar vooral vooruit gekeken. Hoe gaat de trip eruit zien? Een paar biertjes later was het rond: HCMC - Mui Né - Dallat - Nahtrang - Hoi an - Hue - Halong Bay en uiteindelijk Hanoi!

De volgende morgen uitgecheckt en naar de tunnels gereden, wat op de route lag naar Mui Né. Na de oorlog in de geschiedenislessen te hebben besproken en er verscheidene films over gezien te hebben waren we zélf bij de tunnels. We zijn onopgemerkt bij een groep aangesloten en hebben een erg informatieve ochtend gehad. Interessant om te zien hoe inventief ze waren om de amerikanen en zelfs speurhonden te slim af te zijn, hoe ze overstroming en gas aanvallen tegen gingen en hoe uitgebreid het netwerk was. Nadat we er zelf in geweest waren, was de enige vraag nog hoe hele groepen zich in godsnaam bewogen in de tunnels. Ík ben niet groot maar ook ik vond de tunnels erg klein en krap.. Dat waren zelfs verbreedde tunnels! Chapeau voor Vietnam!:) na een informatieve ochtend gingen we bepakt en vol goede moed op weg naar Mui Né.

We kregen op het eerste stuk al te maken met kleine mankementen maar de lokale brommershops hebben aan onze gebaren, en eigen ogen en oren want soms was het overduidelijk, genoeg informatie om het probleem op te lossen. De oplossingen zijn spotgoedkoop maar een nadeel is dat het vaak tijdelijke oplossingen zijn en je dus 300 km later met hetzelfde probleem bij eenzelfde shop staat. Niet handig maar als het daarna goed is: prima.

Mui Né was vooral de eerste stop omdat de wegen van Mui Né naar Dallat en van Dallat naar Nahtrang, de mooiste wegen in Vietnam schenen te zijn. Het bijzondere aan de plaats Mui Né is de aanwezigheid van woestijnzand. Niet een klein hoopje, nee.. Complete duinen van rood woestijnzand! Voordat we erop zouden lopen wilde Guido er met de brommer op maar dit was geen succes, hij kam 5 tot 8 meter ver. Daarna zijn we erbovenop gelopen en zijn we er vanaf gegaan met een geïmproviseerde slee, best geinig!

De weg van Mui Né naar Dallat was geweldig. Van woestijn naar een naaldbos, vervolgens langs de kust en ook door de bergen: uitzicht waar je U tegen zegt, echt super! Op de weg naar Dallat besloten we mascottes te halen, beter gezegd: knuffeldieren ter versiering van de brommer! Ik heb een hondje gehaald die ik op een rekje bovenop mijn voorwiel kon binden. Guido kocht een schildpad en bond hem op het stuur(zijn kilometer tellen e.d. deed het toch niet) en Lucas kocht een Pink panter en deed de poten onder de spin zodat deze op de tas zat. De reacties van mensen, voornamelijk kinderen en ouders, was geweldig. Iedereen was stomverbaasd wanneer wij langsreden. Toen we bij Dallat aankwamen was het zicht totaal anders dan we verwacht hadden. Dallat is namelijk net een berg dorpje uit de alpen! Een meertje en rivier, dichtbebouwde gekleurde huisjes met een deel ervan tegen de berg op en een leuk ogend, gezellig centrum. Wegens regen hebben we niet de geplande waterval en pagoda gezien, wel het "crazy house". Men noemt het een gebouw dat door Dali gebouwd zou kunnen maar vervolgens compleet is doorgeslagen met bouwen. Het is vergelijkbaar met de echte van Dali in Barcelona. Leuk maar vooral erg apart om te zien. Onze weg vervolgde zich naar Nahtrang, daar start Vietnam deel 2!