Rusland & de terugkomst!

Daar zit je dan, aan de keukentafel in Hengevelde: Het is voorbij! Wat een ongelofelijke reis is het geworden. De tijd is voorbij gevlogen het zit vol met ontzettend veel ervaringen waarvan er genoeg onbeschrijfbaar zijn. Hoewel ik erg graag wil vertellen over mijn geweldige onthaal en terugkomst, ik zal eerst de reis écht afronden met het laatste verslag over Rusland.

Van Ulaan Bator naar Irkutsk met de trein, voor ons het eerste deel van de Transsiberië Express. Het zou 24 uur duren en we moesten de grens over, waar we dus nog een tijd stil zouden staan. We zaten bij twee Amerikanen in de coupé, de een was wereldreizigster en de ander een internationaal docent chemie. Iedereen had verschillende reizen, ervaringen en interesses dus de reis zat vol met interessante gesprekken. We zijn twee keer uit onze slaap gehaald. Een keer voor een paspoort en bagage controle en de andere keer was de grensovergang. De grensovergang duurde, voor mijn gevoel, erg lang. Elke keer wanneer men mijn paspoort controleert, duurt het extreem lang. Er moeten vier mensen naar kijken, er wordt 3x een informatiebron geraadpleegd en het duurt vaak 10 tot 15 minuten. Niemand kent een noodpaspoort dus dat maakt het een lastige situatie. Vandaar dat het, zeker voor mijn gevoel, lang duurde. De stad Irkutsk liet ons twee kanten van Rusland zien. Het hostel en het personeel was aardig en bereid willend. De bewoners zorgden er voor dat we ons, voor het eerst sinds de reis, onveilig voelden. We wilden een bar binnengaan maar twee kleerkasten bleven in de deuropening staan. Hun blik en houding zei “jullie komen hier écht niet binnen, als je het probeert dan heb je een probleem”, we zijn snel naar buiten gelopen want die jongens wil je niet tegen je. Daarnaast loopt het merendeel van de mannen die hier rond in trainingspak en capuchon, wat het lopen over straat in het donker soms best zorgwekkend maakt. Éen man bleef een paar minuten achter ons aan lopen en daardoor concludeerden we dat we ons toch echt onveilig voelden. Overdag is het wél een leuke stad met fonteinen, parkjes, standbeelden en opvallend veel oude auto’s.

Vanuit Irkutsk gingen we naar het Baikal meer, het grootste meer van de wereld. Het is 1600 meter diep, drinkbaar en helder water, 3 graden koud en opvallend genoeg breidt het meer zich elk jaar 2 cm uit door uit elkaar gaande onderliggende platen. Een ander feitje over het meer: er leven bacteriën die zich voeden met gefossiliseerde olie. Deze willen onderzoekers gaan gebruiken om olielekkages van olietankers op te lossen, een slim idee! Het weer was super dus we hebben drie dagen “vakantie” gehouden. Lekker aan het strand liggen, van de zon genieten en we hebben ook besloten om een duik te nemen in hét grootste meer ter wereld: ECHT koud! zodra je borstkast in het water is tintelen je voeten van kou. Vanuit Irkustk zijn we met de trein naar Moskou gegaan: 80 uur in de trein! Wie zou in godsnaam bijna 4 dagen in de trein gaan zitten? Het opstappen was gestressd en nogal apart. Het printen van de tickets was niet mogelijk door een gecrashte PC dus we moesten een medewerker overtuigen om de E-tickets toch te verzilveren. Het was onderhand 15 minuten voor vertrek dus volgepakt rennend over het station naar de trein. Uiteindelijk bleek dat de vertrektijd genoteerd is in de tijdzone van Moskou, niet die van vertrekplaats Irkutsk. Hier zit vijf uur tussen dus we hadden nog 5 uur over voordat de trein zou gaan. We hebben in een barretje gezeten, een potje gepoold en daarna weer op de trein gestapt: helemaal goed!

Het was zover, vier dagen in de trein. Het uitzicht vanuit de trein is mooi en afwisselend. Heide, oude houten Russische dorpen en uitgestrekte bossen. Jammer genoeg worden dit soort zaken na een uur ook normaal dus dan is vier dagen wel lang. We zaten bij een Russische man en zijn moeder in de coupé, erg sfeervol was de rit dan ook niet. Door potjes dammen, muziek te luisteren, het uitzicht en spelletjes op de mobiel, ging de rit vlot voorbij. De bedden waren goed genoeg dus dat was zorgde gelukkig niet voor frustraties.

Jawel, jawel! 07 juli, ik ben jarig!! Guido heeft mijn bed met 23 ballonnen versierd en we hebben een fles wodka aangebroken. De Russen hebben mij in hun taal gefeliciteerd, althans, denk ik.. ik kan geen Russisch!:) Na vier dagen waren we in Moskou. Moskou was mooi, lekker vier dagen door de stad gelopen en alle locaties bezocht die bezocht horen te worden. Het Kremlin, het mausoleum, de basiliek, het rode plein, monument van de onbekende soldaat en wat musea. Moskou is een schone, mooie stad met veel oude gebouwen en leuke barretjes. Een echte wereldstad.

De terugreis was aangebroken. Een makkelijke, maar vroege, vlucht die ons terugbracht waar we de reis op 28 februari begonnen: Schiphol! Na het ophalen van de bagage zouden we opgewacht worden door onze ouders, althans.. Dat dachten we. Toen we in de ontvangsthal aankwamen stonden vooraan het hek onze ouders, familie en vrienden. Erg gaaf en erg onverwachts. Een bijzondere afsluiting van een geweldige reis! We hebben lekker met z’n allen een biertje gedronken en daarna ben ik met mijn ouders naar het huis van Guido´s vader gegaan om daar nog even een korte samenvatting van de reis te geven. Eenmaal thuis aangekomen stond de tweede verassing klaar: twee grote spandoeken in de tuin en na een druk op de claxon stroomden alle kameraden uit huis. Geweldig om op deze manier nóg een keer onthaald te worden. Ze hadden, in de tijd dat wij bij Guido waren, het hele huis versierd! Slingers, foto’s, confetti en natuurlijk bier: nogmaals, geweldig! We hebben met z’n allen de hele avond gedronken, gekletst en veel gelachen.

Het was een reis vol ups en met maar een paar downs. Een reis met vele verhalen en met 10.000 foto´s. Ik vond het geweldig en het heeft zijn sporen nagelaten. Met nieuwe ervaringen en veel herinneringen ga ik het verder met het “normale” leven. Nu de reis ten einde is, is het moment ook aangebroken om te stoppen met schrijven. Het is super dat zo veel mensen de verslagen hebben gevolgd en ik ben benieuwd hoe het zal zijn om na een tijd de verhalen zelf weer terug te lezen. Voor meer verhalen en voor de foto’s bij verhalen: jullie weten me te vinden!

Bedankt en tot ziens!